Ніякай літасці Валянціне Г

Напрыклад, запацелае люстэрка ў ванным пакоі. Да яго цягнецца мокрая ружовая рука, на паўшляху замірае, потым размашыста выводзіць на шкле мудрагелісты іерогліф. На ачышчанай паверхні зьяўляецца выразны — да рэзі ў вачох — фрагмэнт чалавечага цела, завялыя праменьчыкі валаскоў, выступ косткі, скача ўверх і адразу ж зьнікае шарык кадыка. Рука нэрвова гладзіць шкло яшчэ і яшчэ, нішчыць матавую напаць — на паласатых грудзёх бліснуў крыжык, загарэлася сьвежая драпіна на падбародзьдзі, ад пупка ўніз пакацілася цёмная сьцежка. І вось нарэшце вочы знаходзяць вочы.