Абай жолы. IV кітап

Кетуге ыңғайланып отырып, Абай Өтегелдіні әзіл етті:
– Міне, бұған қала, көше, номер, адрестің не керегі бар? Сары иті бар, не мұңы бар? – деді.

– Ал, Абай, елдің амандығын айттың. Жә, енді өзің

Келін үлкен үйдің төріне шықпайды, шықса да жарымынан аспайды, ене өлгенше немесе рұқсат бергенше ғұрыпты бұзбайды. Ал отау үйдің келіндері өле-өлгенше төрге шықпай өтеді.

Аққұйрық – бұрынғы жүз сомдық ақшаны айтқан

Мағаштың өлімі ерлік пен ездікті сынайтын өлім ғой. Ез күнде өледі, ер бір күнде өледі

Балаларға ақылын бермейді, ашуын береді, оған бала ашуланады, ақылын ұға алмай қалады

Бұл ел ең әуелі, биылғы жылдың діңкеге тиген азасы мен қысым қазасына жылайды. Аштан өлген ата-анасы, ісініп жатқан бала-шағасы, таусылып біткен шамасы – бәрі жиылып халықтың шындық жасын егілтеді.

"Нелер жылаған, зарлағанды өзі уатқан аға, әке емес пе еді?.. Оның қайғысына жұрты қоса қамығады... Қасынан табылады... Ерінен айрылса да, елінен айрылу жоқ!.. Қамалаған қарындас халқын ойласын"

Оқымаған қазақта көңілі даңғыл, тілі бір жан болар

Балапан басына, тұрымтай тұсына