Kao god u mehanizmu časovnika, isto se tako i u mehanizmu ratnoga dela jednom dat pokret sve do poslednjeg rezultata ne može sprečiti, i isto su tako hladno nepomični, sve do onog momenta kad im se da pokret, oni delovi mehanizma na koje još nije došao red. Škripe na osovinama točkovi hvatajući se zupcima, zuje od brzine zavitlani valjci, a najbliži susedni točak je tako isto miran i nepomičan baš kao da misli sto godina tako nepomično prestojati. Ali nastade momenat, dohvati ga zubac i, pokoravajući se opštem pokretu, zazvrkta zaošijani točak pa i on ulazi u opšti rad čiji su mu rezultat i svrha nepojmljivi.