Şeker Portakalı

Çok yükseleceksin, yumurcak. Adinin Jose olmasi bosuna degil. Sen bir günes olacaksin ve yildizlar çevrende parlayacak.

Kimseden hiçbir sey beklemiyorum. Böylece hayal kirikligina da ugramamis oluyorum.

Kimseden hiçbir sey beklemiyorum. Böylece hayal kirikligina da ugramamis oluyorum.

Ne var, Zeze?
Hiç, Godoia... Neden kimse beni sevmiyor?
Çok budalasin.
Bugün üç kez dayak yedim, Godoia.
Haketmemis miydin üçünü de?
Onu demek istemedim. Kimse beni sevmedigi için, dövmek istediklerinde herhangi bir seyi bahane ediyorlar.
Gloria'nin onbes yasindaki yüregi yumusamaya baslamisti. Bunu hissediyordum.
Sanirim en iyisi, Rio-Sao Paulo yolunda kendimi bir arabanin altina atmam.
Ve gözlerimden sel gibi yas akmaya basladi.
Saçmasapan seyler söyleme, Zeze. Seni çok seviyorum.
Hayir, sevmiyorsun. Sevseydin bugün beni dövmelerine engel olurdun.

Günün birinde aciyi kesfeden küçük bir çocugun öyküsü

Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?”
“Sen ne yapıyorsun ki?”
“Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.

Görüyorsun, Godoia. Hiç yasama istegim yok artik. Iyilesirsem kötü
bir çocuk olacagim. Anlayamazsin sen. Artik uslu durmama degecek kimsem kalmadi.
Çok uslu olman da gereksiz. Çocuk ol, o her zamanki küçük çocuk.

Neden beni de öbür çocuklari sevdigin gibi sevmiyorsun! Uslu durdum. Kavga etmedim, derslerime çalistim, sövmedim, kiç bile demedim. Neden bana bunu yaptin, küçük Isa? Küçük portakal fidanimi kesecekler, kizmadim. Yalnizca biraz agladim.
Ama simdi... simdi...
Yeni bir gözyasi yagmuru.
Portuga'min geri gelmesini istiyorum, küçük Isa. Bana Portuga' mi geri vermelisin...
Derken çok tatli, çok yumusak bir ses yüregimle konustu. Üzerinde oturdugum agacin acima dolu sesi olmaliydi bu: Aglama, küçük çocuk. O, göklerde.

Portuga!
Himm...
Hep senin yaninda olmak isterdim, biliyor musun?
Neden?
Çünkü dünyanin en iyi insanisin. Senin yanindayken beni kimse azarlamiyor ve günisiginin yüregimi mutlulukla doldurdugunu hissediyorum.

Insan büyüdü mü böyle olur. Yani bilinçlenir. Içindeki, o konusan ve gören seye bilinç denir. Yakinda sahip olacagini söyledigim o sey'e bir gün insani götüren de bilincidir.
Olgunluk çagina mi?