Venedik Taciri

Ortada dinleyen kimse yoksa,
Tarla kuşu kadar tatlı öter karga.
Eğer bülbül de gündüz gözü,
Tüm kazlar gaklarken ötseydi,
Kimse sesini, çit kuşunun sesinden üstün bulmazdı.
Kimbilir kaç şey, yerine ve zamanına oturduğu için
İnsanlarca beğenilmiş, değerli bulunmuştur!
Hey, susalım!

Budalalar bile beceriyor kelimelerle oynamayı. Çok geçmeden kafası gerçekten çalışanların hepsi susacak ve konuşma yalnızca papağanların ağzına yakışır olacak.

(Müzik. Bassanio kutuları incelerken, aşağıdaki şarkı duyulur.)
Söyle bana, nerde yetişir Sevda: (65)
Gönülde mi, hayalde mi?
Nasıl doğar, neyle beslenir?
Koro: Söyle, söyle.
Gözlerde başlar önce Sevda,
Bakışlarla beslenir ve bir anda
Ölür kalır kendi beşiğinde.
Hadi çan çalalım ardından;
Hep birlikte: dan dan, dan dan!
Koro: Dan dan, dan dan.

ARRAGON
O halde ben de hazırım artık.
(Sandıklara döner)
Dilerim şimdi bahtım açık,
Gönlümdeki umut gerçek olur!
Altın, gümüş ve adi kurşun.
"Beni seçen, nesi varsa verip gözden çıkarmak."
Bir şeyimi verip gözden çıkarmam için
Daha güzel olman gerek.
Altın sandık ne diyor? Evet, bakalım.
"Beni seçen, çok kişinin istediğini elde eder."
Çok kişinin istediği
- Bu "çok"la kastedilen kim acaba?
Herhalde, içeri bir göz atmayı akıl etmeden,
Her türlü havaya ve tehlikeye açık,
En korunmasız dış duvara yuva yapan
Şehir kırlangıcı gibi,
Görünüşe bakıp seçim yapan,
Şaşkın gözün gördüğünden ötesine aklı ermeyen
Aptal kalabalık olsa gerek.
Çoğu insanın istediğini seçmem ben;
Çünkü sıradan insanlar gibi davranmak,
Barbar kitlelerin yaptığını yapmak bana göre değil.

(Fas Prensi altın sandığı açar.)
FAS PRENSİ — Hay Allah kahretsin! Bu da ne!
Bir kurukafa! Göz boşluğunda da
Dürülmüş bir kâğıt var. Okuyalım şunu.
"Her parıldayanı altın sanma;
Kim söylese de bunu, sakın inanma.
Az değil, dış görünüşüme kanan
Ve aldanıp sonunda canından olan.
Yaldızlı mezar görünce gözün kamaşır;
Bilmezsin ki içinde kurtlar kaynaşır.
Aklın da olsaydı eğer, yüreğin olduğunca;
Kafaca yaşlı olsaydın, bedence genç olsan da,
Durulmuş bulmazdın bu cevabı karşında.
Umudun söğüdü artık, hadi sana elveda."

Hep böyledir bu iş.
Ziyafete otururken sahip olduğu iştah
Ziyafet sonunda kimde kalır?
Hangi at, o zorla öğrendiği adımları, daha sonra,
İlk günlerin tükenmez şevkiyle atar?

NERISSA — Sevgili bayan, eğer derdiniz kısmetinizle aynı ağırlıkta olsaydı, o zaman gerçekten bıkardınız. Görebildiğim kadarıyla, bolluk içinde yüzüp tıkananlar da, darlık çekip aç kalanlar kadar hasta olabiliyor. O halde, ara yerde olabilmek az mutluluk sayılmaz. Aşırılık saçları vaktinden önce ağartır, ama kararı kaçırmayanın ömrü uzun olur.
PORTIA — Güzel sözler; iyi de söylendi.
NERISSA — Bir de dinlenseydi, daha güzel olurdu.
PORTIA — Eğer iyi olanı yapmak, bilmek kadar kolay olsaydı, köy kilisesi katedrale, yoksulun kulübesi de kral sarayına dönerdi. Ben papaz diye, kendi öğüdünü dinleyene derim. Yirmi kişiye birden kolayca davranış dersi verirdim, ama o dersi alacak yirmi kişiden biri olmaya gelince iş değişir, insanın beyni, kanını (14) dizginleyecek yasalar koyabilir; ama kızışmış tutkular soğuk kuralların üstünden atlayıp geçecektir. Gençlik çılgınlığı da böyle bir tavşandır işte: Topal nasihatın ağının (15) üstünden atlayıverir. Herneyse, bu tür akıl yürütmenin koca seçmeme yardımı olacağını sanmıyorum. Ah, şu "seçme" işi yok mu! İstediğimi seçmek elimde olmadığı gibi, istemediğimi itmek de elimde değil. İşte, yaşayan bir kızın isteği, ölmüş bir babanın iradesiyle böyle köstekleniyor. Ne zor değil mi Nerissa: Ne seçmek elimde birini, ne reddetmek.

Aldığın şeyin bedelini dertle ödediysen
Kaybettin gitti demek.