Was will das Weib? vraagt Marie Claus zich af in haar nieuwe bundel Hier huizen draken. Ze doet verslag van haar reis naar de rand van de kaart, naar daar waar het licht van de Rede begint te haperen en de intuïtie het moet overnemen. Tastend in het duister, met de geconcentreerde aandacht en het geduld van een weefster, probeert ze een dialoog aan te gaan — met andere dichters, familieleden, (ex-)geliefden, en met zichzelf. In deze even kwetsbare als onstuimige bundel zoekt Claus naar een taal die haar rouw, haar irritatie en haar woede kan verbeelden, zonder dat ze zich voegt naar de logica die deze verwoesting mede mogelijk heeft gemaakt.
