Çöküş. Roman

insan haqqında çox düşündüyümüz zaman az qala meymunlara həsəd aparıram. Hər halda, onların gizli niyyətləri olmur

Deməzdim ki, heç zaman sevməmişəm. Yox, ömrümdə cəmi bircə dəfə dəhşətli sevgiyə düçar oldum — onda da özümü sevdim, dəlicəsinə.

İnsanın xisləti belədir; əziz dostum, iki sifəti var onun: özünü sevməsə, heç kəsi sevə bilmir.

Qəlbin yaddaşı daha möhkəmdir

Onlar Tanrını artıq məhkəmə divarına, ürəklərinin sirrinə qədər gətirib çıxarmışlar, hər addımı onun adından atır, ən əsası, onun adından mühakimə edir, asıb-kəsirlər.

Söz düşmüşkən deyim, — heç kəsi təqsirsiz elan etməyə dəyməz, bunun heç yeri də deyil, ancaq hamının günahkar olduğunu təsdiqləməyə dəyər və lazımdır.

Günlərin bir günü lazımdır ki, qeyri-adi nəsə baş versin, qoy lap köləlik olsun, sevgili dalınca sürünən kölə həyatı, yaxud müharibə, ya da ölüm. Yaşasın dəfnlər!

Deməzdim ki, heç zaman sevməmişəm. Yox, ömrümdə cəmi bircə dəfə dəhşətli sevgiyə düçar oldum — onda da özümü sevdim, dəlicəsinə.

Özünü məhşər ayağına çəkməmiş başqaları mühakimə olunmasın deyə, əvvəlcə özünü ittiham etməlisən ki, başqalarını mühakimə etməyə haqqım olsun.

Kefinin qulu olmaq — güclü heyvanları fərqləndirən özəllikdir...