Zamanın Coğrafyası

İnsan zamanı ölçer, zaman da insanı

insanların deneyimledikleri süre algısını yaratan da kişinin kolundaki saatin aksine, genellikle belirsizliklerle dolu olan psikolojik saattir.

saat boyunca güzel bir kızla oturursanız, bu size iki dakika gibi gelir; iki dakikalığına sıcak bir sobanın üzerinde oturursanız, bu size iki saat gibi gelir. Görelilik işte budur.
Albert Einstein

Her Charles Darwin’e (“Zamanın bir saatini bile harcayan kişi hayatın anlamını keşfetmemiş demektir”)

Çekice her şey çivi gibi görünür

Saat zamanı kaygısı:

Avustralya’daki bir Dobe kadını, ailesine üç gün yetecek besini bir günde toplayabilir. Zamanın geri kalanı ona aittir; komşulara gidebilir, eğlenebilir, nakış işleyebilir ya da genellikle olduğu gibi hiçbir şey yapmadan oturabilir.

Üretimde verimliliğin artması, her bireyin saatbaşı üretiminin de artması anlamına gelir, artan üretkenlik ise… sistemin devamını sağlamak için daha fazla ürün tüketmemiz gerektiği anlamına gelir. Serbest zaman tüketim zamanına dönüşür, çünkü ne üretim ne de tüketim yapılarak harcanan zaman boşa harcanmış kabul edilmeye başlanır . . . Zamanın değerindeki artış (zaman kıtlığının artması) öznel olarak tempo veya hızdaki artış olarak hissedilir. Her zaman için üretim bandına yetişememe ya da işe geç kalma tehlikesi altındayızdır ve boş zamanımızda dahi zamanı harcamaktan endişe ederiz.

Daha fazla üretim ve tüketimin bir sonucu olarak, artan bir zaman kıtlığı yaşıyoruz.

Avrupa’da Ortaçağ boyunca, bir yıl içerisindeki tatil günlerinin ortalama sayısı 115’ti. Yoksul ülkelerin günümüzde bile zengin ülkelerden ortalama olarak daha fazla tatil yapması ilginçtir.