Gömülü Şamdan

Yazarın yazı üslubu yenə özünü qoruyurdu və tarixi araşdıraraq belə bir roman ərsəyə gətirib. Ancaq roman oxuduğum digər Zweig kitablarından qat-qat fərqlənirdi. Burda xarakter analizi yox idi, burda ümumi olaraq insanların dinə, nəsnələrə baxış acısı nəzərə çarpdırılırdı. Yazılanları bəyəndim, ancaq mən hər əsərin bir ideyası olduğunu düşünərək oxuyuram. Bu əsərin ideyası, çatdırmaq istədiyi bir nəticə olsuğunu düşünmürəm. Çünki əsər həddən artıq dindar bir düşüncəyə dayanırdı və sanki əfsanə təsiri bağışlayırdı. Bir əfsanə oxuyacağınızı düşünərək bu əsəri oxusanız çox güman ki bəyənərsiz. Mən əfsanə olaraq bəyəndim; ama digər Zweig kitabları ilə müqayisədə burda bir ideya görmədiyim üçün çox da sevdiyimi deyə bilməyəcəm. Yenə də qeyd etmədən keçə bilməyəcəm, insanı səbirli və əzimli olmağa sövq edən bir yanı vardı əsərin 😊