Gözlənilən bir qətlin tarixçəsi

382-ci səhifənin kənarında müstəntiq qırmızı mürəkkəblə yazırdı: «Lazım olduqda, tale bizi görünməz də

məhəbbət də namus deməkdir», – mən bu sözləri anamın dilindən eşitmişdim.

Santyaqo Nasarın bir söhbəti sonralar uzun müddət mənim yadımdan çıxmırdı — o mənə tez-tez deyirdi ki, örtülü yerdə burnuma gül-çiçək iyi dəyəndə, özümü tabut içində hiss eləyirəm; o gün biz kilsəyə girəndə Santyaqo yenə demişdi: «Məni basdıranda gül-zad olmamalıdır», – və heç ağlına da gətirməmişdi ki, bunun ertəsi günü mən onun gül-çiçəksiz basdırılması üçün doğrudan da çalışıb-əlləşməli olacağam.

Lazım olduqda, tale bizi görünməz də eləyə bilir».

Mənə bolluca cahillik verin, dünyanın çarxını döndərərəm».

Santyaqonun tələm-tələsik onun yataq otağına girib-çıxmağı idi. Hamamxanadakı dərman şkafında qaranlıqda aspirin axtaranda o, anasını təsadüfən yuxudan oyatmışdı

Yuxuda quş görəndə həmişə insanın ömrü uzanır,

şalvarını və ağ kətan köynəyini geymişdi

Yuxusunda əncir ağacları görmüşdü; narın və mülayim yağış altında, əncirlikdə gəzinən Santyaqo Nasar o yuxuda bir müddət xoşbəxt olmuşdu, lakin yuxudan ayılanda ona elə gəlmişdi ki, quşlar baş-gözünü murdarlayıblar.

Yatanda, eynən atası kimi, tapançası həmişə yastığının içində idi; həmin gün evdən çıxanda o, gülləsini boşaltdığı tapançanı stolun siyirməsinə qoymuşdu.