Anna Karenina

Mutlu aileler birbirine benzerler, her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.

Mutlu aileler birbirine benzerler, her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır

Himmlisch ist's, wenn ich bezvungen,
Meine irdische Begier.
Aber doch wenn's nicht gelungen.
Hatt'ich auch recht hübsch Plaisir![6]

Ama Levin âşıktı. Bu yüzden de Kiti onun için her yönden kusursuz bir insan, dünyadaki her şeyden çok çok yüce bir yaratıktı. Levin kendisini ise bu dünyaya ait, küçük bir yaratık olarak görüyordu.

genç kız bir güneşmiş gibi– uzun süre bakmamaya çalışıyordu. Ama –güneş gibi– bakmadan da görüyordu onu

Öyleyse yaşam uykusuna dalıp unutmalıydı...

Wurst, duygular olmazsa varolma bilincinin de olmayacağını bile söyleyecektir.

Bağışla beni. Biliyorsun, benim için ikiye ayrılır kadınlar. Yani daha doğrusu: Kadınlar vardır, bir de... Düşmüş olağanüstü yaratıklar görmedim ben, görmeyeceğim de. Boya küpüne dalıp çıkmış, büfedeki o bukleli Fransız kız bir yılandır benim için. Düşmüş bütün kadınlar da öyledir.
— Ya İncil'dekiler?

Evet, ama şaka yanı yok bunun. Düşün ki munis, cana yakın, seven, zavallı, yapayalnız ve her şeyini sana vermiş bir kadındır... Olan olduktan sonra atabilir misin onu? Düşün. Ailen yıkılmasın diye ayrılabilir misin ondan? Acımaz mısın? Durumunu kolaylaştırmak için bir şeyler yapmaz mısın?

Stepan Arkadyeviç kendiliğinden bir düşünce edinmez, bir görüş seçmez, bağlandığı düşünceler de görüşler de tıpkı çoğunluğun giydiği şapkanın, giysinin biçimi gibi kendiliklerinden gelirdi ona