De Majjhima Nikāya (afgekort MN) of verzameling tussenliggende verhandelingen van de Boeddha is een verzameling van 152 verhandelingen uit de Pāli-canon. De term tussenpersoon verwijst naar de lengte van elke individuele toespraak. Het bevat een breed scala aan leringen die worden gepresenteerd als verhalen tussen de Boeddha en een breed scala van zijn tijdgenoten. De collectie loopt parallel met de Madhyamagama (MA) van de Sarvāstivāda-school, die als vertaling in de Chinese canon overleeft. De Collected Intermediate Discourses of the Buddha is de bekendste verzameling van de vier Nikāya ´s met originele sutta ´s. Deze populariteit kan te wijten zijn aan het feit dat het biografische anekdotes vermengt met zeer oppervlakkige leerstellige inhoud, in tegenstelling tot de Saṁyutta Nikāya. Deze Intermediate Collection bevat verspreide en onverholen apocriefen van weinig bedoeling, die erg laat zijn geïntroduceerd, wat de glans en geloofwaardigheid aantast. Het is echter interessant om de waarde van biografische referenties op te merken bij het contextualiseren van de Boeddha in de wereld waarin hij leefde. Deze eerste subcollectie, genaamd The Top Fifty, bevat vijftig sutta ´s en is onderverdeeld in vijf hoofdstukken: het hoofdstuk over de wortel van alle dingen, het hoofdstuk over de brul van de leeuw, het hoofdstuk over overeenkomsten, het hoofdstuk over koppels en het minderjarige Hoofdstuk over koppels. In deze subcollectie kunnen we de sutta ´s HM 4 Fear and Astonishment, HM 26 The Noble Quest en HM 36 Great Talk with Saccaka benadrukken, die verwijzen naar hoe de Boeddha verlicht werd, evenals autobiografische aanwijzingen over zijn afkomst, wie hij was en over wie hij was. de redenen waarom hij verbood bij zijn naam genoemd te worden. Ook relevant zijn HM 10 The Four Instructions of Practice, HM 16 The Mental Obstructions en HM 17 The Thickness of the Jungle.
