Üçbucaq

Bəzən biz xoşbəxt olduğumuzu hiss etmədən xoşbəxtlik içində yaşayırıq. Ona görə də belə günlərimizin qədrini yalnız onları itirəndən sonra bilirik...

Nə gecəm gecədir, nə də sabahım,
Yatağım qəfəsdir, otağım qəfəs.
Sən mənim ən böyük səhvim, günahım,
Mən sənin nəyindim, kimin idim bəs?

Bəzən xatirələr səni kölgə kimi izləyir, hara gedirsənsə ardınca gəlir. Bu, realdakı sənin tükəndiyinin, yalnız xatirələrdə yaşadığının təzahürüdür. Demək, sən get-gedə xatirələşirsən.

Hər bildiyini söyləmə, amma hər söylədiyini bil...

Bir gün nəyə inandım? İnandım ki, gözlərimizin çərçivəsi bizim daha çox şeyləri görməkdən imtinamızdır, sadəcə!

Şübhələr insanı öldürəcək dərəcədə güclü olur bəzən. Onlardan qurtulmaq ölümdən qurtulmağa bərabər sayılır.

İnsan oturduğu budağı yalnız bir halda kəsə bilər: qanadları çıxdıqda

Ölmək sevməkdən daha rahatdır».

Tək bircə şeyi unutma ki, sən dualarımda hər gün, hər gecə dilə gətirdiyimsən...»

«biz görmək istəmədiyimiz şeyləri görməyə məhkum edilənlərik».