Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz

İşinden bıkıp bezginlik getirmiş insanlarda olduğu gibi, cezaevi imamının da herzaman yüzü asıktı. Ağzına zorla çok ekşi bişey sokulmuşçasına boyuna dudaklarını büzer, yüzünü buruştururdu. Yıllardır cezaevi camisinde imamlık yapmaktan bıkmıştı. Tutuklu ve hükümlüler onu o denli ilgilendirmiyordu ki camiye girip çıkmak için cezaevi bahçesinden geçerken bütün yüzleri birbirine

Hani herif idama götürülürken, ordan biri, “Üzülme arkadaş, beterin beteri var!” demiş de, idama giden de, “Ulan bundan beteri olur mu?” deyince öbürü, “Olur,” demiş, “seni asmaya götürüyorlar yine, senden önce birini kazığa oturtmuşlardı.” Beterin beteri vardır.

Bu millet feleğin olmadığını bilmez de mi, yatar kalkar feleğe söver, hiç durmaz boyuna feleğe ilenir? Bilir bilmesine... Ama feleğe söverken, feleğe ilenirken, kime sövüp ilendiğini bilir, yüreğinin ataşını söndürür. İleneceklere ilensek, mahkemeye verirler; hapislere atarlar. Millet de yolunu bulmuş, feleğe söver, kadere ilenir, yazgısını yerer. Yüreğini serinletir, biraz olsun erinir.”

İmam’ın, onları tornadan çıkmış gibi birbirinin benzeri görmesinin nedeni buydu

bütün yüzleri birbirine benzetiyordu. Sanki tor

Sanki tornadan çıkmış gibiydi bütün yüzler.

yaşıyor... Birden kafasında bir şimşek çaktı: “Yaşar Ne Yaşar, Ne Yaşamaz”..

Öyle bir yaratık, bir insan yavrusu ki yaşıyor desen yaşamıyor... Yaşamıyor desen

Artık işinin pezevengi olmuş!”

Namuslu Hırsız Hırsızın Malını Çalmaz