Bir Sürgünün Anıları

Düşünmek, sevmek, gülmek... İşte hepsi bu... İnsan için gerisi yalan dolan...

acı günleri yaşatanlara şimdi hiç kızmıyorum. Onlara teşekkür bile borçluyum. Bugünkü kişiliğimde, oluşumda o acı günlerin büyük payı, büyük etkisi vardır.

Haluk, bilmediğim yerlere mizah yazısı yazamıyorum. Elimde değil. İçimden gelmiyor. Zorla da mizah olmuyor. İstediğin kadar ciddi yazayım.

başınasın
Başına buyruk değil...
Şeftalisi var yiyemezsin,
Güzelleri var sevemezsin,
İpeklisinden giyemezsin.
Kaplıcası var giremezsin,
Bu “şehr-i dil-ârâ”da tek başına..

İçimde bir belki var. İşte insanın içine bu belki girdi mi, hapı yuttu, kazıklandı, demektir

Bana öyle gelir ki, onun içkide avunu arayıp kendini yitirmesinde, bozuk düzenin itkisiyle, yaşam boyu istediklerini yapamayıp istemediklerini yapmak zorunda bırakılışının dramı gizlidir.

Gülümsedim. Gülümsemek, utanmayı gizleyen en iyi maskedir.