Süpermen Türk Olsaydı Pelerinini Annesi Bağlardı

Bir kamu kuruluşunda liderlikle ilgili bir konuşma yapmam istendi. Biri el kaldırdı, adı Kemal’miş:
– Devlet şöyle kötü, böyle kötü. Siyasi gücün yoksa yükselemezsin, torpil var, rüşvet var, iş yapılmıyor.
– Kemal Bey’in söylediklerini bu salonda bilmeyen var mı? diye sordum.
Yok.
– Hepimiz bu haltları biliyoruz. Kemal Bey, eğer devlet çalışanı olarak “Yanlışlıklar bunlar, düzeltmek için de bunları yapalım” diye koşturan bir adamsanız, etrafınızdakiler çok şanslı, siz de çok iyi bir adamsınız. Ama bütün gün bunlardan sadece şikâyet ediyor ve düzeltmek için koşturmuyorsanız Allah etrafınızdaki herkese sabır ve kolaylık versin.

"Bir ülkede ne kadar çok yasa ve nizam varsa, orada o kadar da çok hırsıza ve hayduta rastlanır"

Karanlık kaybolup gitmez ya da yayılmaz.

Sonu, başlangıcı ışığa bağlıdır.

Biz ışığı yaymaya çalışalım.

Işık kaybolursa kaybederiz.

Karanlığın kaynağı olmaz, ışığın kaynağı olur.

Her şey ışığa bağlı, karanlığa değil.

Bu ülkede üç şey bir araya gelmedi.

Politika, dürüstlük ve akıl.

Bu ülkeye, işini iyi yapmayan insanlardan büyük zarar geldi. En büyük zararı onlar verdiler.

İnsanlara hiç işinizi ne kadar iyi yaptığınızı anlatmayın, sadece yapın.

Dikkat edin bugün bu ülkede birçok insan işini idareten yapar.

Sevgi kültürü şahane bir şeydir.

1950'li yıllar, Fatih Camisi imamı teravihten sonra büyüklere dermiş ki: "Şimdi dışarıda yirmi dakika bekleyin, çocuklar biraz camide oynasınlar." Çocuklar caminin içinde oynar dururlarmış.

Böyle sever çocuklar dini. Korkutularak değil.

Bu ülkenin aydın insanını dinden soğutmaya çalışmadan, her şeyi korku kültürüne dayatmadan öğretmeye çalışın.