Necip Fazıl Kısakürek

enden, merhametin öldürdüklerine merhamet beklemeyiniz!»...

Yani, merhamet göre göre ona muhtaç, yaşayanlar... Merhametten doğan ihmal ve ona ihtiyaç yüzünden ölenler...

hâlimden memnunum... Hâkim olup da Reis Beye mi benzemeliydim?

Ceza felsefesinde bir görüş vardır: Bir masuma kıymaktansa, bin cürümlüyü cezasız bırakmak yeğdir. Ben de diyorum ki, cemiyette bir ferdi korumak için, bin kişiye bu gömleği giydirmekten kaçınmamalıdır. O bir kişi, bütün bir cemiyettir.

Zaafı, merhameti, yumuşaklığı kitaptan kazımak sayesinde...

güzel bayramlık elbisesi!.. Bunu giyip de öpeceğim annemin ellerinden... (Müdüre) Müdür ;; Bey, giydirir misiniz?

Beni yükselttiğiniz yerden aşağıya düşmeyeceğim! Yerimde kalmak istiyorum; yanınıza gelmek istemiyorum!

Hayır Reis Bey, bu görüşünüz de yanlış!.. Korkumun fazlalığından bu hâldeyim. Biraz eksik ok saydı korkum, belki tepinirdim. Bana samimi olmaktan bahsetmiştiniz; hatırlıyor musunuz? Eğer nefsimin yeni bir hilesine karşı değilsem, galiba şu anda samimiliğe yakınım.

Etmeyin Reis Bey, siz ağlayamazsınız! Ağlayabilseydiniz, anlayabilirdiniz!

merhametten, acıma duygusundan yalnız kötülük doğacağına inanmışsınız. Yerinde haklısınız. Fakat ondan ne büyük iyilik doğacağını unuttuğunuz için, en büyük hakkı kaybediyorsunuz. Rahmet, kaldırılmış sizin kalbinizden... Buz çölünde yol alıyorsunuz!