Yadigar Şahin

Ben, tanrılara benzemediğimi güçlü bir şekilde hissediyorum. Ben ancak ve ancak, toprağı eşerek beslenen ve yolcunun ayakları altında mahvolup giden bir solucana benzerim!

İnsanlar kalabalık halindeyken sanki kötü ruhların emrindeymiş gibi tepiniyorlar

ana şunu da söyleyeyim ki, çok fazla derin düşünen bir insan, etrafında yeşil çayırlar olduğu halde, kötü bir ruh tarafından çorak yerlerde dolaştırılan bir hayvana benzer.

Bu, alışmaya bağlı. Çocuk da annesinin memesini önce isteyerek almaz. Fakat daha sonra, emmek hoşuna gider. Siz de böyle, hikmetin göğsünde aynı şeyi hissedecek ve zaman geçtikçe daha fazla zevk alacaksınız.

çılgın büyücülükten iğreniyorum. Bana, bu hezeyan çölünde mi şifa bulacağımı vaat ediyorsun?

Yoksa insan, üstün kuvvetlerin ve rastlantıların bir oyuncağı mıdır?

Tanrıya inanıyorum demeye kim cesaret edebilir ki?

Beni yanlış anlama güzelim. Kim inanıyorum diye diliyle ifade edip ona bir isim verme cesaretini gösterebilir?

İlkbahar mevsimi daha şimdiden kayın ağaçlarını kaynaştırıyor. Çamlar bile onu hissetmeye başladılar. Bütün tabiat bu mevsimi hissederken bizim vücudumuzun etkilenmemesi mümkün mü?

Bizi böyle korkunç ateşi ile çepeçevre saran, müthiş acı ve sevinçleri içimizde nöbetleşe oluşturan şey acaba aşk mıdır, yoksa kin midir?