Fridrix Nitsşe

İndi yalnız Allahı sevirəm. İnsanları sevmirəm daha. İnsan mənim nəzərimdə natamam, yarımçıq məx­luqdur

İnsanlar arasına getmə, qal meşədə

Siz soxulcandan insana dönəli nə qədər sellər-sular axıb, amma gör içinizdəki qurd xislətindən tə­miz­lənə bilibsinizmi?

O adamları sevirəm ki, həyatın ötəri-itəri bir şey ol­duğunu anlayıb ondan beşəlli yapışmırlar.

O adamları sevirəm ki, közü öz qabağına çək­mə­sin, ruhunu saflaşdırmağın qeydinə qalsın

O kəsləri sevirəm ki, allahının da səhvlərini görür, lap Allahın qəzəbindən tar-mar olacağını bilsə belə, ayaq yeri qoymur

Zəhər də versən, içərlər, təki bir az da bərk uyusunlar.