Kinderen zijn vaak verwonderd. Waarom is de zee blauw? Waarom wordt het donker? Waarom is die meneer kaal? Ergens op weg naar de volwassenheid verliezen de meesten van ons die onbevangenheid. Gaandeweg wordt het vuur van de nieuwsgierigheid gedoofd: de dingen zijn nu eenmaal wat ze zijn, er is niets nieuws onder de zon.
En dat is jammer. Verwondering geeft het leven kleur, helpt om onze grenzen te verleggen en spoort ons aan om valse zekerheden in vraag te stellen. In Ode aan de verwondering houdt Caroline Pauwels een bezield pleidooi om opnieuw met die kinderlijke blik naar de wereld te kijken. In wetenschap en kunst, maar ook in de grote en kleine momenten van elke dag.
In deze editie voegde ze ook een nawoord toe naar aanleiding van de coronacrisis. Hoe helpt verwondering in moeilijke tijden? Wat kunnen we eruit leren? De geselecteerde gedichten van Bart Moeyaert geven uiting aan de verwondering in al haar veelzijdigheid.
