Nie wracają na obiad

Porywająca historia o ludziach, dla których morze jest całym życiem. Autorka opisuje życie marynarzy oraz ich rodzin pozostających na lądzie. Głównym bohaterem powieści jest żegnający się z pracą kapitan żeglugi wielkiej. Mężczyzna w sile wieku zmuszony jest zakończyć karierę z powodu chorego serca. Planuje dopłynąć do Gdyni i zacząć nowe życie na lądzie. Jednak jego ostatni rejs może zakończyć się tragicznie. W trakcie podróży dowiaduje się, że na pokładzie znajduje się bomba. Do wybuchu zostały zaledwie dwie godziny. Rozpoczyna się ewakuacja ludzi, jednak kapitan postanawia nie schodzić z posterunku. Czy mężczyźnie uda się szczęśliwie wrócić do czekającej w napięciu żony? O jego losie przesądzą kolejne minuty...

Stanisława Fleszarowa-Muskat – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

Jej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Fleszarowa-Muskat zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.