Lev Tolstoy

Başqasının bir günahını örtsən, Allah sənin iki günahını bağışlayar...

insan ata-an­asız yaşaya bilər, amma Allahsız yox...

sənə istədiyin qədər torpaq verim, gör nələr olacaq. Səni elə torpaqla yoldan çıxardacağam”.

Ana övladlarının nəyə ehtiyacı olduğunu bilməkdən məhrum idi. Varlı adam da bilmirdi nəyə ehtiyacı olduğunu. Heç kimə axşam düşəndə çəkməyə, yoxsa ölü başmağına ehtiyacı olacağını bilmək bacarığı verilməmişdir.

İnsan olduğum zaman yaşaya bilməyimə səbəb öz cəhdim deyildi, yoldan keçən bir adamın və arvadının sevgisi, halıma yanmaları və yardımı idi.

O kimsəsiz qızlar onları düşünən insanlar vardı deyə yox, yad bir qadının qəlbindəki sevgi, mərhəmət və şəfqət səbəbindən həyatda qaldılar. İnsan özünü qoruduğu üçün deyil, içində sevgi olduğuna görə yaşaya bilir.

Unutma ki, bir gün hamımız öləcəyik.

insan ata-an­asız yaşaya bilər, amma Allahsız yox...

“İnsanın nəyə sahib olduğunu öyrən”. İnsanın sevgiyə sahib olduğunu öyrəndim.

Bir il sonrasını ölçüb-biçən bu adamın axşama sağ qalmayacağından xəbəri olmadığını düşündüm o an. Ardınca Allahın digər əmrini xatırladım: “İnsana nəyin verilmədiyini öyrən”.

İnsanın nəyə sahib olduğunu bilirdim artıq. İnsana nəyin verilmədiyini də öyrənmişdim. İnsana nəyə ehtiyacı olduğunu

bilmək bacarığı verilməmişdir.

Öyrəndim ki, insan öz qayğılarını həll etməkdən ötrü yox, içində sevgi olduğu üçün yaşayır...